Saçlarına ak düşmüştü mavinin
gördüm;
başımı kaldırıp ta baktığımda
kara bir delikti yalnızlığı;
uçuşan kuşlar ve tayyareler,
apak kirpiklerinin arasından geçerken
gamzelerini de gördüm
mavi damlalarını boşluğa dökerken
kimi yeşildi, kimi sarı ve diğerleri.

Gözleri açık ağlayanlar bilirler
hani, hıçkıra hıçkıra ağlarken
bir renk cümbüşü oluşur ya kirpiklerde
buğulu bakışlar oturur gözbebeklerine
damlalar bir zincir gibi halka halka
ve arasından geçen güneş kırıkları
gökkuşağı gibi görünür ya gözlerimize,
işte, öyle bir şey, yağmur sonrası gökyüzü.

Denizi öpmediği günler
Gri bir yaşama mahkum eder alemi
Toprak susar, su susar, kuşlar susar
Karışır gündüz ve geceler
’Selam sana ey güneş’ deyipte yırtınca griyi
Yeryüzü çekince örtüyü üstüne
Ölünesi mavi dudaklar buluşur.

Ensar Cevval