ACZİYETİMAllah’ım en büyüksün ben zavallı bir kulum Sana itaat eder sana çıkar her yolum Dünyada mutluluğum seninle olur tamam Noksanlığımı görür bir türlü anlatamam Bir hiçten öbür hiçe yol alırken ederim Sen istersen değişir şekillenir kaderim Eğer sen istemezsen aydınlık düşmez güne Düşüncelerim gider yıllar önce sürgüne Ruhumu işgal eder görünmez acziyetim Kâğıdım şaşırmış da kalemim kalır yetim Dayanamaz yüreğim ağlayıp kederinden Acizliğim güçlenir kök salar ta derinden Ölü cesaretimin ben olurum sanığı Şizofren düşlerimdi bulunan tek tanığı Anamın gidişini önce masal sanmıştım Bir gün döneceğine nasıl da inanmıştım O sanıp yıldızları yıllarca mekan tuttum Hayal alemlerinde gerçeğini unuttum Tüm neşeleri söküp keder dokuduğum gün Babamın başucunda kuran okuduğum gün Topraksız bir mezara gömdüm güçlü yanımı Duymayan kulaklara haykırdım isyanımı Cananın gidişiyle buz gibi bir ayrılık Kuru damarlarıma yayıldı ılık ılık Ruhum iflah olmadı yıllardır gidişinden Ablamın ki çaresiz el salladım peşinden İnsanoğlu acizdir eğer uygunsa deyim Cennet ile cehennem arası bir yerdeyim Biliyorum bu dünya gelip geçici bir han Allah’ım kudretinden şüphe duymadım bir an Eğer sen istemezsen yaprak bile salınmaz Bir anlık olan ömre tek bir nefes alınmaz Sana sığınıyorum nefsimin karasından Sana sığınıyorum bu gönül yarasından Şimdi af diliyorum ettiğim ahlarımdan Sana sığınıyorum bütün günahlarımdan Ayşe Kadıoğlu Yıldız 30aralık 2013 |
devamını dilerim.