AN GELİR...
Hüzünlü nağmeler bir bir
Dökülmekte iken dudaklarımdan, Huşu içinde sığınırım Yalnızlığın kisvesine. An gelir coşarım, Kurtulurum esaretinden Ne varsa derinden üzen. Bir hışımla değişir Halet-i ruhiyem, Sanma ki her dem Çırpınmaktayım gölgesinde Hüzün denilen mabedin. Kuşanırım metanetimi, İterim tersiyle elimin O demlenmiş kaderi. Yürek adeta kanatlanır, uçar Ve eşlik eder kar beyazı bulutlar. Kâh ıslanırım ani sağanaklarda, An gelir ısınır gönül Gün ışığının sıcağında. Mevsimler eşlik eder Sönüp yanan umutlarıma Gün geçer, devran döner Her daim sığınırım Maneviyatın tılsımına… |
tebrik ederim ablam