Kalemim...
Kelimeler kaçışmakta dört bir yana;
Tümü tek sığınağım, Lisanı dile gelen duyguların. Cüret edemezken önceleri Saklı olanlar içimde İfade bulmakta birer birer; Keyif, hüzün, az da olsa keder… Yakaladım ucundan bucağından, Her biri satırlarda Adeta avaz avaz bağıran. Hepten özgürlüğüne kavuştu Tüm kifayetsizliklerim, Anlam buldu hece hece, satır satır Ömür boyu biriktirdiklerim. Biraz gizem ama yalın Asla yok yalan, Bir bir döküldü yaşlar İstem dışı ve özgür. Sessizce ama sonsuz, Biraz sitemkâr Zaman zaman da manidar. Önceleri suskundu kalem Çözememişken gizemini, Şimdilerde yoldaş oldu adeta Ve çok yakın Yakın bildiğim çoğu insandan. Sırdaşı içimdeki isyanın, Çoğu zaman eşliğinde Dile gelen duygularımın. Az buçuk tedirgin, Kırmamak adına, Biraz da mahzun Ama çok masum, Yolundayım ve yakınında Aradığım o eşsiz huzurun… |