Ateş düşünce gönlüme
Haber ver aklıma gelmeden önce,
Kaçayım ortalık yerden, Tek başıma kalayım, Su ile sileyim göz kızarıklıklarımı. Hiç kimse beni güçsüz görmesin, Senli düşüncelerimi bölmesin.. Rüzgarın sesi keman sesi gibi olsun, Veya ney gibi üflesin yüzüme. Ben ağlarken yağmur yağsın şakaklarıma, İnsanlar anlamasın,ateş düşünce gönlüme.. Cam gibi kırılırım bazen, Toparlanmam baya zaman alır. Taktir edersin ki,her defasında eskisi gibi olamam, Seyyah gider yine kendi gölgesine sarılır.. Dört mevsimi yaşatan Borçalı toprakları, Her mevsiminde kar yağdırdı yüreğime... Sabaha karşı ay düşerken dağların arkasına, Koşarak ve tebessüm ederek selam vermiştim güneşe... Gençtim aldırış etmemiştim yüreğin sancısına, Ya şimdi,ömrümü feda ederdim bir tek gülüşüne. Hoşçakal kirpiklerimden dökülürken, Toplamayacağım bu sefer seni,yerden... Vagif Seyyah Huseynov |