yudum yudum istanbul kokuyor rüzgar
her yerde sen ve senden mavi denizler
ve buram buram toprak sürülüyor içimde
hasretten çiçekler ekilmiş birer birer yüreğime
ve yine her sabah sensiz doğan güneşlere
bir yenisi ekleniyor bu kentte

bir istanbul kadar büyük sevgim
ve bir istanbul gibi de kalabalık kalbim
bu günlerde sıkça senden bahsediyor
ve sadece senden resimler çiziliyor içimde
sen kokuyorsun sadece bu sensiz şehirde

ellerimdeki kokun bile hala caddelerde
sokaklarında ise senden sessizlikler var
biraz akşam olup gözlerim karardığında ise
ben yine senden geçiyorum bu gece

duman duman başıma dumandan gölgeler vurmuş
attığım her adıma senden bir an sürülmüş sanki
her ne kadar ardıma baksam da seninle
yinede sen varsın ama yine sensiz yaşıyorum
sensiz bir şehrin karanlık sessizliğinde
ben yine senden içiyorum bu gece

bir senden geçiyorum bir de kendimden
içimden geçiyor düşlerim seni düşünmekten
yattığım ve kalktığım bu şehirden
sen olmadan
yollar bile geçmiyor içinden

ağaçlar yaprak yaprak bu son baharda
dökülen sensizliğe vuran rüzgar
bir istanbul gibi esiyor dudaklarımda
ve sensizliğin bu fırtınasında
yine geçiyor içim
yine içinden geçiyor bu şehrin
ve yine yollarında sen
yine caddelerinde hasretler
yani biraz sen
biraz da istanbul geçiyor içimden

.
.
.
Mawish
.
.
.

İSTANBUL GEÇİYOR İÇİMDEN – Mawish Şiirleri