Emretmiş sultanımız
Madem ki doğacaksın
Palavrası çok bu dünyanın
Hem gülen hem de ağlayan çocuğu.
En kötüsü de neye güldüğünü,
Neye ağladığımı bilmeyen çocuk.
Dilim vamıyor, içim hiç el vermiyor ama;
Ben yinede söyleyeyim sana
Keşke hiç doğmasaydın.
Bu dünyayı tanımasaydın
İşine yaramayacak peç çok şeyi
Algılamasa, dünyanın sahipliğine soyunmasaydın
Eminim, bu gününden çok daha mutlu olurdun.

Madem ki doğdun, o zaman iyi dinle!..
Yeni uğruna, eskilerini hemen atma,
Sakla gerekmezi bir gün gerekli olur
Hiç belli olmaz birde bakarsın,
Hem elini, hem de kolunu
Çöp sanıp sokakta bulursun.

Eskisi olmayanın yenisi hiç olmaz
Bilinmeli ki her şeyin bir değeri vardır
Saklayıp korudukların sana kardır
Bu nedenle her sanatkarın bir hurdalığı vardır.

Bilip bilmeden neler, ne hatalar yaparız.
Eğrisini doğrusunu hesaplamaz hep laflarız
Bilir bilmez konuşur, işkembeden atarız,
Huyumuz kurusun, sadece yer içer (...) yatarız

Sende algısız ve kuralsız yaşayanlardan olacaksan,
Hiç yaşamasan da olur sevgili çocuk!...
Belki değil: bil ki, en zor koşullar seni bekler
Sen de sorumsuzluğa, ihanetlere özeneceksen
Haram ve zift katran olur sana verilen emekler.
-----------------------------------------------------------------------------------------
Dünyaya gelen her çocuk bir umuttur diyemiyoruz artık.Çünkü nasıl bir dünyaya göz açtıklarını bir süre sonra anlayacaklar.Zor vakitler, zor insanlar, zor bir ömür.Yaşaımın her bir anında karşlaşacakları haksızlık, adaletsizlik, dengelerin hiçe sayıldığı ne günler görecekler.Oysa dünyaya gelmeleri onların suçu değil. Hiç hazır değiliz aslında yeni çocukların dünyaya gelmesine neden olmaya.Onların geleceği, nelerin beklediği şimdiden malum.Sevginin hükmünü yitirdiği, bencilliğin kol gezdiği, kendi çıkarları için her şeyi göz ardı eden insanlar karşısında neler yaşayacak, nelere maruz kalacak belli.Küçük bir bebeği kucağıma aldığım zaman sevinemiyorum tam tersi içim parçalanıyor.Neler yaşayacaksın yavrum, gözlerin nelere şahit olacak, ne haksızlıklarla mücadele edeceksin kim bilir diyorum.Ayrıca hem sebep olup, hem değeri bilinmeyen ne çocuklar var toplum içinde. Anne babanın bilinçsizliği sonucu hasbelkader yetişen bireyler de çpğunlukta. Hiç de hazır olmayan ebeveynler bir anda dünyaya gelen çocuklarına ne verebiliyorlar.Sevgiyle büyüsün çocuklar, sevgiyi,güveni öğrensin,saygıyı öğrensin diyoruz.Buna özen gösteren anne babalar özenerek yetiştirdikleri evlatları toplum içine karıştıkları zaman, bunun tam tersi bir aile eğitimi almış bireylerle bir araya gelince elbette türlü sorunlarla başa çıkmak için büyük mücadeleler vermek zorunda.Bu mücadele yaşamları boyu sürecek.Türlü haksızlıklara uğrayacaklar, türlü kayıplar yaşayacaklar ve üzülecekler.Biz çocuklarımızın bu durumlara maruz kalmasını ister miyiz..? Elbette ki istemeyiz, fakat yaşamak zorundalar, toplum içinden izole olamazlar. Bu konunun farklı bir boyutu.Ayrıca o kadar çok yitirilen değer var ki insanlık aleminde.Neye güveneceğiz, yok edilen adalete mi..eli kolu bağlı kalan dürüst, doğru insanların bugünki görülen tabloda eritilmelerine mi.O kadar yazılacak şey var kii, sayfalar yetmez.

Nacizane yorumlamaya çalıştım değerli şair KEMAL BEY..Duyarlı yüreğinizi, bilgece düşünceerinizi, aydın fikirlerinizi ve usta kaleminizi tebrik ediyorum.Nice şiirlerinizde , yorumlarda diliyorum.Saygı ve selamlarımla..Esen kalınız.

Her çocuğun borçla doğduğu bir asırdan beri karmaşanın kaosun ve çatışmanın bitmediği, götürenlerin tırla götürdüğü suçluların masum, masumların suçlandığı bir Ülkede bir avuç ayrıcalıklı kişilerin dışında her çocuk acı çekmek yoklukla karşı karşıya kalarak iş aramakla mutsuzlukla geçecek yılları gögüslemek için Dünya ya gelir.Gelmişine de bir süre sonra bin pişman olur.Şiir bu anlamda çok güzeldi...
Tebrik ederim Kemal Hocam.

Konuyu tersinden alarak,
öyle olmasın demişsiniz.

Çocuklarımız,
bu pislikler içinde en temiz olanlarımızdır,
onlara güzel örnek olarak,
iyiye doğruya yönlendirmeliyiz,
yine de kötü şeylere meylederlerse,
o zaman tepkimizi koyarız.

tebrikler,

anlamlı, güzel bir şiirdi,

selâm, sevgi ve saygımla..