Kahve Telvesi Söyle Esmer KızEn çok kömüre çalan gözlerin sarardı beni Hep aynanın karşısına geçip Benimki daha kara dediğimiz Bendekiler daha karaydı ama Senin gözlerinden baktılar zamana Doktora gitmiştin de damla verilmişti hani Her bir damlada açılırdı gözlerinin rengi Ne gülmüştük Yine açık renkle bakan yönünden bakıyorum hayata Gidişim kaç gün oldu bilmem Zaman bir bir vuruyor ahmere Hiç vakitsiz gelmedi günberi Kaç gün geçti seninle iş çıkışı görüşmeyeli Sayıyorum, bir elimin parmakları işte Bunlar dört ayı tamamlarsa geleceğim Haberin olmasın olur mu? Bu şiiri okuduktan sonra Evinin zilini çalıp aşağıdan bağıracağım –sucu… Diye Aç olur mu? Bil ki özlemişliğimle gelen benim Bil ki annemden çok sana sarılacak boşlukta kalan ellerim İnanmıyorum. Zaman mı hızlandı yoksa Bak sen de dakikalara pervane gibi dönüyor Işık senin başın çünkü Biraz kahve telvesi düşüncelerin Falımız da ne çıkıyor Senli benli zamanlar mı yine Esmer kız söyle Parmaklarını her gün yan yana koy olur mu? Bunlardan dört ay olunca Geleceğim Mehmet Efendi kahvesi hazır dursun Dolabın ikinci rafında Gelecek evveli bakıp fincan dibinden söyleriz Haylazlığıma kızma Bil ki acılarımla gelen benim Bil ki kanamalarımı durduracak bir tek senin ellerin |
sarıp sarmalayan bir şiir..
yüreğinize sağlık...
sevgiler
hilal.