Hani olur ya bazen
Sazlar sedaya düştüğünde
Zindeliği silinir zihninden
Ritimsiz birkaç harf dizisine erişir
Bir zamanlar
Gölgesinde düş biçtiğin sözcükler.

Hani vurur ya yalnızlık bazen
Şöyle demir aldığında geriye
Bir sızı yüreğinde büzüşür
Her biri bir hücrede erir yağ gibi
İzlerin eprimişleri sarılır ellerine
Mahzun tebessümlere asılır ardı sıra
Hüzün giyinmiş pembe renkler.

Hani sokulur ya bazen
Gözler senin değil, algı müstesna
Sonsuzluk büyür çeperinde, sarmal olur
Hüznün darası yüreğine soyulur
Bir savunma isteği tetikler seni
Güç almak için
Dağıtılır dört yöne çiğ tebessümler.

Hani olur ya bazen
Karelerde mutlu görsünler diye
Zoraki atılır kadraja yalancı gülücükler
Açılır ilmek ilmek her düğüm
Duru bir özlem kendince tutunur
İçine kanatsız süzüldüğünde
Hani anımsamak mecburdur ya
Örtülü düş gibi gelir takılır
Şimdi arzusu köhnemiş öpücükler.

Ve hep kalır ya ruhunda
Derin, ensiz kırıklar
Büyüdükçe büyür
Tamiri imkânsız kocaman göçükler.
Ekim 2013 Narlıdere/İZMİR
"Bir Damla Suda Halkalar" şiir kitabımdan...