“Ülkemin; sosyo-politik, psiko-sosyal ve felsefi görünümü, şiirle nasıl yansıtılabilir,” sorusuyla başlayan masum bir tasarının çocuğudur Dilhan.
’Uzan Dilhan şöyle dizimin dibinde
Memleketimin mavi sabahından özet geçeyim’
dizesi, bini aşkın dizenin hareket motorudur.

(Not: Şiir, 1100 dize, elli bir birim, 51 sayfadan oluşur... Bunlar şiir arasından seçilmiş birimlerdir... Gerisi kitap yayımlandığında...

DİLHAN


Uzan Dilhan şöyle dizimin dibinde
Memleketimin mavi sabahından özet geçeyim
Öyle tekdüze değil öykü;
gazetelerden okunduğu gibi
Coğrafyalar köprüsü;
hava, deniz dört mevsim
Uzamı güneş kültünden,
felsefesi insan özünden
Hamuru, canhıraş karılmış kan öyküsünden
Aç uyumuş analar,
oyunsuz büyümüş kız kızan
Bin çapanoğlu hışmına uğramış karalar ki
her bir karışın örtüsü,
oğul gönünden.
xxxxx

Şiir, düşüncenin uzamı kadardır Dilhan
Olmaz öyle dil yarmakla, söz gevelemekle
Ne söylediğin değil önemli olan
Nasıl bir resimdir ortaya konan.
Akarsuyudur bir memleketin akarsuyu
Ne kadar acılıysa o kadar çoşkun akan.
Kim ne derse desin, bakma sen sağa sola Dilhan
Sanat ufkundan sağılır
Yaslanalım şöyle katran koyusu yükümüzle
deltaların humuslu rahmine
Döndürelim evine şiiri
Uykuya daldığı o, gümrah sabahtan…
Barbarizmi atalım bir yana bugün
Gel biz gerçeği,
us kaşıyıcı resmiyle çizelim kor yüreklere
Öyle bir çizelim ki
anadan üryan
(.....)

Karalanmış bir kere Dilhan
ruhunun tonozları
Temize çeksek bile izi kalır kubbelerde, çimlenir.
Şık elbiseler giydirilmiş ahu gözlü yanılgılara
Makam sarhoşluğuna sığınmış
Ismarlama yetki,
Uydu taşeronlara
Kehribar dizeler kondursak anlam yavan demlenir.
Nasıl bir bağlaşmanın içindeyiz, derimi yüzüyor
Uygarlık tezgâha düşmüş pazar güzeli…
Felsefenin kirini süzdüren kadim kültür
Çaldıkça okul zillerini pırıl pırıl gözlere
Göğsüme yükselen sıtmalı bir küre ki
Genetik hırkalı ulema meseli…


(...)
Eğreti durur demokrasi kılıfı,
mistik sözlerde
Özgürlükten yana tarafsız,
susmaksa huzur anıtı
Kavramları soyundurmuş anlamdan,
utku göreceli
Kinden, nefretten yağ çıkarılan hayta günlerde
Rüzgâr yönüne keser sallayan
baş kâhyalar bizim.
Ne menemdir yardakçılık,
prof salyalarıyla gönenir
Tanrıya kulluğu anlarım da kula kulluk bana ters Dilhan
Öyle günler ki aklın kendini boynuzladığı kaygılı bir dilim
Hedef, hak ettiğin değil;
kimin hak bağışlayacağı;
Sırçası dökülmüş bir heyulada
didişme nöbeti bizim.
Ne zaman gelecek aklımız başa,
geç de olsa gelsin derim
Kaçacak yerimiz yok,
çokkabazlara sırtımızı vermeyelim
Yer-gök-deniz varsın yıkılsın,
usu çalınmış bu çocuklar bizim.
(....)