DurmaNe dilin var, Münakaşa edecek Ne de ayakların, peşimden koşacak! Ne desem, Dinliyor, kabulleniyorsun Küfretsem de sana, sevgimi haykırsam da, susuyorsun! Aldattım seni be. Hey sana diyorum, duyuyor musun? Başka şehirlerin sokakları, caddeleri ile! Kirlettim, bozdum Yaktım, yıktım, dağıttım Güzel olan ne var ise, ikimize dair. ...Susma Bir şey söyle Çat o kaşlarını, kirpiğinle as, değersiz başımı Çamura bulanmış; Mavi, yeşil gözlerinde boğ Tepelerinden at, toprağına göm bedenimi! Haydi yapsana. Ne biçim, bir şeysin sen ya? Bağır, çağır, haykır, ana baba düz git Yeter ki, kimsesiz bir kadın, adam gibi karşımda durma İstanbul... Durma. 02.12.2013 Adnan Bilgiç |