“KALİNİHTA GİRİT…”


“Göz yaşlarımı Kandiye için
Yüreğime akıttım..
Ona şimdi benden selam söyleyin
Ey Girit’im, terkedilmiş acılı şehrim...”

İnsan geldiği yeri unutmamalı
Tıpkı sizin gibi olmalı
İnsanlara olduğu gibi,
Şehrine de vefalı…
Zaten Onu terk etmişsiniz
Kimbilir ne kadar boşalmıştır,
Siz yokken koca şehriniz ?
Hem boşuna “Acılar Şehri” dememişsiniz !
Yarım kalmış içinizde ona olan şefkat hissiniz…

Çektiğiniz için iyi bilirsiniz tabi,
En zor duygudur “Sıla” özlemi
Hele anılarınız yığınlaysa…
Taşınmaz ki getiresiniz yanınıza
Gitseniz yine kalacaktır dönünce orada ?
Yani onsuz döneceksin yine yeni dünyanıza,
Yüreğiniz de bir parmaklık o “Sıla” balıyla !
Ya sonra ?....
Düşünürsünüz kara kara,
“Sonra ki günler keşke onsuz olmasa ?...”

Şehirlerde insanlar gibidir bir bakıma;
Sizin gözleriniz yağar !
Şehirlerinde gökleri !...
Siz hasretten yağarsınız ona
O da üzülür alışmışsa,
Şiirlerinizi ona bakarak yazmadığınıza ?
İkinizde ağlamış olursunuz sonunda
Lakin o size hasret,
Siz de ona !…..

Sımsıcak bir şiirdi !
Duygularımı birden “Yorum’a” boca etti !
Kutlarım vefalı yüreğinizi !!!......