Alışamadım ki bu dünyaya ben,
Etrafımda insan görüntüsünde bedenler,
Her gün, yüreğimde can kırıkları;
Sırtımda evren,
Yırtıp atasım gelir,
Acıdan yana,
kötülükten yana,
Ne varsa, ne kalmışsa.
Acı benim, yokluk benim, hiçlik benim
Kirlenmişliklerle boğuşurum.

Kanatlanır durur yüreğime doğru acının kuşları
Bir sabah, bir sabah ekmeği için;
Bir çocuk vurulur,
Bir ana ağlar evladım diye,
Bir ülke ağlar.
Hiçe sayılır çocuk...

Gecenin zifiri karanlığında,
Bir Kadın vurulur tertemiz yüreğinden,
Bir kadın dövülür sokak ortasında
Hiçe sayılır kadın...

İşte ben her sabah ve her akşam
Acılarla, kirlenmişliklerle boğuşurum,
Gözyaşlarımı tutarım ellerimle
Alışamadım ki bu dünyaya ben
Hep yokluk, hep hiçlik, hep acı
Uçup gidin acılar, uçup gidin...

Melike Melis



Kirlenmiş bir dünyada
Bir çocuğun gülümsemesi bile şiirdir,
Ey insanlar !
Ne olur şiirlerime kıymayın...