YİNE DE...
Alaycı gülüşlerin ortasında,
Sureti olmayan Fısıltılar çalınmakta kulağıma. Öylesine bir girdap ki Yaşadığım, Umarsızca kapılmış gidiyorum Rüzgârına bahtımın… Yalnız ve efkârlı Derin bir hüzün sarmışken Dört bir yanımı Ve gölgem bile çoktan Terk eylemişken… Gün geceye düşman, Evren gecenin hükmünde; Âlem adeta Pejmürde bir kimlikte. Yine hüsran, Yine yalnızlık, Yine de dimdik ayaktayım Elimden tutmaktayken Yüce Yaradan. Hep de öyle olmadı mı, Kaybetmişken benliğimi Her seferinde Kendimi bulmadım mı. Bir pervane misali Işığın esaretinde, Doğru yola sapmadım mı… |