Sonbahar Kadar Sarı
Sokaklarının bile sana benzediği şehir!
Başka insanların gözleriyle ısıttık ellerimizi Ve, neden çok sonra anlıyor insan, Bırakılıp geride kalan da, bırakıp giden de kendisi. Aklımın en sarp düzlüklerinde sesini duyurmadığı, Aklımı hapse atmak istiyorum. Bilmiyorum!.. Kimden kaçıp, kime saklandığımı.. Sonbahar da sevmek zordu. Ve bütün Son’ lar, Sonbahar kadar sarı... |