yokluğun
nice yağmurlu günlerde düşündüm seni
düşünürdüm seni pencereden bakarken yağmurun yağışına hüzünlenmezdim yokluğuna hep vardın sen vardın ne yağmur ne sensizlik yoktu şimdi anlıyorum sensizliği yağmur içime içime yağıyor şimdi üşüyorum sarmıyor kolların beni artık yağmur anlamsız her şey anlamsız sensizliği duyuyorum yüreğimde yoksun sade yokluğun değil de dayanılmaz olan hiç olmayacağın bir daha anlıyormusun… |