insanım
 
atalarım gibi
insan ve katil...
hala öldürüyorum
sonun nere varacağı belli değil
binlerce yıldan beri
kana buladım toprağı
elim kandan çıkmadı hiç...

öldürme çılgınlığımı
tanrılar adına
krallar için
iyilik adına
gurur ve ahlak adına...

yıktım herşeyi
yaktım yüreğimdeki iyiliği
övündüm
övünüyorum yaptıklarıma ve insanlığıma hala.

putlar yaptım tapılan
ordular kurdum ve
yürdüm  üstüne...
 
bütün iyiliklerden arındırdım kendimi
bütün tanrılardan inançlardan
hey tanrı
hey tanrılar
senin tanrılığını öldürdüm
kendi tanrılığımı ilan ettim
 
insanlığım adına putlar yaptım
kutsadım putları sonra
işkence
sömürü
kan
aç bırakıyorum açıkta bırakıyorum
ve
gözlerini oyuyorum insanlığımın

binlerce yıldan beri
ölüm
kan ve sömürü
köleleştirdim kullarını
kırdırdım birbirine onları
yeri geldikce
işkenceler bilirim yaparım
ve
alçaklığımı
binbir türlü yalanlarla kapatırım
 
nice tanrılar geldi geçti
küstü tanrılar insanlığıma
korktular insanlıktan
 
hala övünmekteyim
güzelliğime
aklıma
insanlığıma
 
bütün çirkinliği kapatmak için övünürüm
ne işkenceyi azalttım
ne açlığı yok ettim
dinmedi açgözlülüğüm
azalmadı hırsım
çılgınlığın bayrağını yükseltiyorum gittikçe
 
hey tanrılar
duyun beni ne olur
gösterin kendinizi
alın beni
ya da
kör edin gözlerimi
kırın ellerimi
parçalayın şu kin dolu yüreğimi artık.
 
yoksa
şu atom çağında
büyük katliama doğru hızlı adımlarla ilerliyor insanlığım...
…

hayal
 
yine de,
haykırıyor içim bir tuhaf
tuhafım
ve
birden
bir kuş uçuyor içimden
beyaz kanatlı beyaz kuş
ak bulutlar geliyor ardından
her yer aydınlanıyor
çocuklar koşuyorlar elleri havada
sonra beyaz kanatlarını açıp da uçuyorlar
bir umut var gibi sevgiye
umutlar bir bir kuş oluyor beyaz kanatlı
aydınlık gülümsüyor gibi
güneşle birleşiyor aydınlık
ve
geleceğin umudu çocuklar ellerini
açtıklarında
beyaz kanatlı kuşlar çoğalıyor
yüreklerde cesaret...