SANDIKTA Kİ AŞKKoyu karanlıktayım perdeler açılmıyor Odamın köşesinde bir sandık bana bakar Ne yapsam da anladım gerçekten kaçılmıyor Kapağı aralasam görünen beni yakar Bile bile uzattım elimi kapağına Hazırladım kendimi ayrılık sapağına. Açınca kapağını bir an tereddüt ettim Tuhaf bir koku sardı etrafını odamın Naftalin kokusuymuş hemen üstümden attım Burnunu kırıyormuş tuhaf koku adamın Hayalle gerçekleri anında birleştirdi Geçmişi bir ok gibi gönlüme yerleştirdi. Sanki her şey dün gibi canlanırken gözüm de Aşkın ince sızısı yüreğimi dağladı Bu nasıl bir aşk ise silinmedi izi de Beni geçmiş bağlarla kuşatmayı sağladı Leke leke olmuştu sandığa tıkılmaktan Bu görüntü kurtatdı yeniden yıkılmaktan. Lekeli bir aşk ile ömür geçmezdi zaten Bembeyaz bohçalarda saklandı zaman zaman Naftalin kokusuyla korunmuştu da yiten Buna rağmen lekeler vermemişlerdi aman Kapattım kapağını içime doldu neşe Perdeleri açarak el salladım güneşe. Geçmiş geçmişte kalsın geleceğe bakmalı Küf kokan hayallerse sandıklarda kalmalı Yeniden aşık olup meşaleyi yakmalı . Sonunu düşünmeden o denize dalmalı Zaman öyle kısa ki su gibi akıp gider Değerini bilmezsen yaşam yalnızlık güder. Ayvazım DENİZ |
Küf kokan hayallerse sandıklarda kalmalı
Yeniden aşık olup meşaleyi yakmalı .
Sonunu düşünmeden o denize dalmalı
Zaman öyle kısa ki su gibi akıp gider
Değerini bilmezsen yaşam yalnızlık güder.
eline kalemine sağlık sitemli güzel bir şiirdi