Ey Karanlıkta Tulû Eden Nehar
hicap ederken ruhum
vakfe’sindeyim nâr’ı dudaklarının kızılına yandığım günün son ziyası da sönsün ömrüm serap içinde vahalar görsün çırpınır çerağlar gecenin örtüsüne bürünür rengim uykularım üşürken nâr’ı beyzayım yüreğimde tecelli ederken vasfın ey karanlıkta tulû eden nehar zebun ettin beni leyl gözlerine dudaklarımın zikridir vird ettiğim adın şiirler okur ay simalı yüzünden şair menzili şaşmaz bir türkü tutturmuş şevk içinde meşk eğler gecenin tenha bir vaktinde cemalini perdeleyen güneş utanır ufukta muştulu rüyalarda öperim leblerini buse(n)siz geçen günlere inat ey güzelliğinden haz aldığım sevgili kirpiklerin örtüyor bakmaya doyamadığım gözlerini mehtap mı didelerinden doğan geceme? tüterken büyülü rayihalar gönlüme cezb eder okşar ruhumun utangaç yanını titrer nazarım nazarında bir tebessüm eğlesen aşk sofrasında içmişim sarhoşum kadehim boşaldı doldur saki sabaha ne kaldı |
Okurken haz duydum güzel şiiri
Sizi kutluyor saygılarımı sunuyorum Nuray hanım