Kronik Yalnızlık Şiiri
yine yalnızlığın kıyısında sürükleniyorum
yağan yağmura inat melal döküyor yüreğim mesken mi ettin yüreğimi ? yurdun mu şimdi sinem? dalıyorum mavi hülyalara kaybolmuş benliğim derin sulara gizlendim yağmurlardan üşür gidişlerinde ıslanan yüreğim titreyen dualar dudaklarımdan düşer telaşlarım hayalleri unutturdu beyanım yok ikrar edemem derdimi yine gökyüzü puslu topluyor şehrin hüznünü bırakmak için toprağıma mesken mi ettin yüreğimi ? yurdun mu şimdi sinem? mahcup suskunlukları mı da getir. huzurum yitik zamanda, tarifi yok bir vakitte sal yağmurlarını sicim sicim cismime titrerken yokluğunla yüreğimde ki endişe loş bir yalnızlık benimki’si acılardan sağdığım şiirler sancılı sağanak boynu bükük kalem mısralarda yitiyor yalnızlığın kıyısında sürüklenirken mesken mi ettin yüreğimi ? yurdun mu şimdi sinem? madem ki gelmiyorsun! yokluğunla ıslatma bari can kafesine sığmıyor sen buralardan gittin gideli sırılsıklam bir yalnızlığın eteklerinde yokluğunun boyası akıyor sürmeli gözlerimden süreğen bir hastalık gibi... madem ki gelmiyorsun! yokluğunla ıslatma bari mesken mi ettin yüreğimi ? yurdun mu şimdi sinem? |
loş bir yalnızlık benimki’si
acılardan sağdığım şiirler sancılı sağanak
boynu bükük kalem
mısralarda yitiyor
yalnızlığın kıyısında sürüklenirken
mesken mi ettin yüreğimi ?
yurdun mu şimdi sinem?
..yürekten akan kelimeler mesken tutuyor gönüllerde...kaleminize kuvvet yüreğinize sağlık...saygılar...