BİR GARİP YOLCUYUM...
Kalemim suskun
Bu gece, En az Yüreğim kadar; İki damla yaş gözlerimde, Bilemem, Bu yol nereye çıkar… Vicdanım rahat, En azından Önümdeki sayfa kadar Pür-ü pak. Sitemlerim tükendi çoktan, Şikâyet de etmem, Korkarım Yaradan’dan… Ne bir serzeniş Ne de bir beddua Çıkar dudaklarımdan; Ben havale ettim Onları Yaradan’a, Bu yürek henüz Dibe vurmadan… Ne sefadayım; Ne dertte, tasada, Sadece bir garip yolcuyum Hayat denen Bu çıkmaz yolda. Tek dostum, sırdaşım, Gönlümdeki yoldaşım, O bilir beni, Bilirim Ve her an yanımda hissederim; Belki yalnızım Ama sanmayın ki; Dardayım. Avuturum elbet kalbimi, Giden ise çoktan gitti. Semaya dönük ellerim, Feryat figan ağlamaklı gözlerim; Öğrendim artık Ve kabullendim Payıma düşeni… |
ne yapsam bilemedim
sözler ağlayandı yine
dert yanandı sessizce
acımı tazeleyindi
yolumu kesendi
senden gayrı gurbetlik.
Yar sevdam bildim
mesken tuttu yüreğim
kilitlendi adeta duygular
yaram derin
sözüm senin
susmaz oldu benliğim
yar dediğim gurbetlik..
yüreğine sağlık canım ablam