Mervanilerin tarihten gelen sesleri mi kastettiğiniz? Şiirselliği hoşuma gitti. Başarılıydı.

"Deniz'in kıyısından hiç ayrılmadan , dağları, tepeleri aşarak günlerce yürüdü iki arkadaş. Tepelere çıktıklarında bir duman aradı gözleri, bir ses aradı kulakları.Ne bir duman ne de ses karşıladı onları. Yılmadan sürdürdüler arayışlarını. Acıkınca balık avlayıp yediler, tavşan vurup yediler, önlerine çıkan suları buz gibi derelerde susuzluklarını giderdiler.

Günlerden bir gün , kumsalda ayak izine rastladılar.Bir insanın ayak izi.Hemen peşine düştüler. Çoğaldı ayak izleri...
Kıyının epeyce uzağına bir tepeciğe kurulmuş köyü gördüler.Silahlarını ellerine alıp, başlarının üstüne koyarak sürdürdüler yürümeyi.İyice yaklaştıklarında köye , korkutmamak için köy halkını silahlarını yere bırakıp , oldukları noktada durdular. Köylülerden üç kişi geldi. Başlarıyla onları selamladılar.

İki dost ustalaştıkları çizgi ve taş diliyle anlattı köylülere öykülerini. Anladılar taş diliyle birbirlerini. Anladılar ki köy aynı kendi köyleri gibi,
Güneşin battığı yerdeki köyden yürümüşlerdi güneşin doğduğu yerdeki bu köye ve gördüler ki güneş doğarken bir kıvılcım gibi belirirdi hep Deniz'in üstünde ve sonra genişlerdi. Yolculukları bitmişti. Güneşin battığı yere geri döndüler sonra insanca duygular ve içlerinde dostlukla."

Bilgin Adalı'nın bir öyküsüydü paylaştığım , çünkü çok yakın buldum kendimce şiirinizin temasını.

Harikulade bir şiirdi bence
Dostlukla