Etimi Isıran Batık
uzunca yürümüş
yorulmuşsun ilk yaslandığın ağaç mutluluk bakıştık bitti omuzunu ağzıma dayayıp sustum sanki seni çok seviyordum sanki seni seviyorum dedim tekrar aynaya utanarak uyandığım rüyaya seni seviyorum dedim güldü gülüştük kocaman kahkahalarla etimi ısıran batık açılan ilk aydınlığı çabuk bekledi koştum haykırmak istedim uzunca konuk yüzün geldi aklıma sustum boğazıma düğümlenmiş şiirlerim vardı oysa başını büküp yere bakarken tutundum senden artana mırıldandım şarkılar söyledim ne oldu der gibi aniden akınca gözlerime düştü gardım iki yana bulutlar söylese bile inanmazdın ağladığıma artık gün ışığında kalamam sana ait uzantıların keskin ucunu yağmur sanıyorum pencereme değdikçe bekledikçe aynalarda tek ıslanıyorum. |
Etkileyici bir şiir, çok hem de...
Saygım her daim