Şiir ben o küçük masum kız çocuğu değilim diye haykırıyor... oyuncak bebeklerimi mızıkçılığımı koydum bir kenara silahlarım var artık benim diyor dikkatli olun...Ve sizlerin düşünce yapısı çaldı benden çocukluğumu diyor şiirin başlarında da oysa çocuk olarak kalmak isterdi ruhum tertemiz...Şairr masum yaşamıyanlar hiç böyle seslenmiyorlar biliyormusun...Tüm yaptıklarının çaldıklarının kılıfları hazır dolaşıyorlar ortada ben ben en iyi en temiz ben diyerek...Şiirse denizleri yıkamak istiyor...Büyüdüm artık silahlarım var kimse bana zarar veremez derken yeniden yeniden çocuk oluveriyor aslında denizleri yıkayarak ruhunda acıları yaşayarak milyon kere tertemiz oluyor da farkında bile değil...Neyse Jirim kafamdakileri aktarmak çok zor ama şiiri anladığımı hemde iyi anladığımı düşünüyorum sen benim boyutumda yazmamış olsan bile... sevgimlesin saygımlasın herdaim...

Evet,aynen böyle etkisi var şiirin.hangi yönünü kurcalarsan kurcala seni kendine getirecektir,
ki bu şiirden sonra uyku haram olur,bunu bilip de gelmek gerekir.rahatsız hissedersiniz kendinizi.
ona göre.dahası yalnızlık da kalabalıktır aslında, sadece biraz sessizdir o kadar-dilsiz değildir-.
’’kim öpse kalabalıklaşıyor acım’’dizesi ise bendenizin bir şiirindeki …kalabalıklaşıyordu aşklarımız’’ı
hatırlattı.kıyaslama yapacak değilim tabii,ama bu dizenin üzerinde biraz oyalanmak istiyorum.
acı ve kalabalık.ya da dağınık kalsın öyle,rahatsız etmeyelim.

…sanki içimde acele eden bir haydut varmış da sürekli beni dürtüyor şuan.şiirin özü de çok kalabalık
olduğundan,insanı hafiften de olsa yoruyor.şiir okumanın en büyük keyfi de böyle çıkıyor sanırım.
yorulmak,yorsun-yazmak, okumak kadar keyifli gelmez bazen-.karın ağrısı başlar önce,sonra baş ağrısı,
sonra sızlanma,en sonda da kalemi elinize alırsınız.dağıtmayalım.şiirde dikkat çeken bir diğer
husus da edatlar.yani öz’den çok öz’e göndermeler var.bu da şiirin ruhuyla çelişiyor ‘’gibi’’
demeyeceğim,ama aykırı geldiğini söylemek isterim.biraz bilinç altını dağıtalım:orası beni ikna ediyor
bu ‘edatlara’’.olması gereken budur diyor,fazla kurcalama.


Ruhu taşlaşan bir şiir.


Karanlıkta okumak gerekir.


Lambaları kapayınız!

Bir bahçıvana ihtiyacın var mı ya da bir raf bekçisine ne bileyim masandaki kağıt kalem silgi ve cetvel toplayıcısına pergel tamirinden de anlarım az çok. Perdeleri yıkama gibi bir becerimin olup olmadığını önümüzdeki bir iki yıl içinde anlarım henüz söz verecek kadar iyi olduğumu sanmıyorum.. Bu cümlelerimin bir meâli yok. Dilersen.




Bir öyküde yâhut -d için çalışmalarım sürüyor- romanda kişiler şiirde olduğu kadar dikkati çekmez. Ve şiirin "ben" ağzı risktir. Tehlikedir. Sabah yüzünü kuruladığın havlu gibi çok bulamazsan kendini şiire ne âlâ, yok kuruladıktan sonra nemlendiriciyi yedirdiğin gibi tek görüntü olursa o vakit işin zor. Ben'le bir yere kadar deyip, hazana hüzzama olmadı kavgaya dâvâya meydan verilebilmeli (örneklerim komik değil mi, bunlar en iyi hâl. Koskoca amfide onca müşavir-müfettişin önünde dilim ağır gelmesin diye çamaşırcı deyip örnek verdim, buyur akla dakikalarca güldük. Onlar leylâ sanar iken hepsinin nabzını kaydettim.. Ondan deyom çok gülmeyesin sen de:)..)




Ve kelime seçimlerin. Hayır. Bu övgüye değer demeyeceğim, çünkü dışarıda sözlükler dolusu ezber var ve durup iki dakika dinleyeyim dediğinde aynada yangın var deyi ortalığı ayağa kaldırırsın. Bilmem anlatabildim mi. Jir çok kontrollü. Yukarıda nabız falan dedim. Toplum örf âdet vs.. Tapınma derecesi yine güldürse de aklı olan ayân beyân dilde değil gözde yiğitlikle kafalara çiviler hürriyetini. Ve bu ne onurlu bir seçimdir. Kısacası o kapalı olan tek gözüm de açık artık okurken seni.


Ne diyordum-çok uykum var ve aklımda bir o kadar mesele, ondan bu dalgalanmalarım-.. Zengin bir kelâm serenatı inan. Ve meselenin ne olduğunu bir yerden sonra umursamadım. İmgeler. Bu kelime ile aram yok. Fakat dizelerde oluşturduğun kendine has o makam yok mu, dilin altında kalanları saklıyor demiyorum ama bunu susmaktan ya da kem kelâma kölelikten uzak tutuşun fevkalâde. Üslûbun, kıymeti lisânımın çok uzağında inan. Kutlamak istedim yalnızca. Çok övgü metni gibi mi durdu acaba diyorum da.. Sen bahçıvanlık teklifimi unutma, gönüllü olarak tabiî ;)



Vicdan vardı değil mi bir de. Neredeyse unutuyordum. Bu silâhı en sevdiğim perde, gözümü kırpmadan hem de.






Yürekten kutluyorum, böylesi bir çalışmayı paylaştığın için ayrıca teşekkür ediyorum.




Sevgimle.