sewdanın sağanağına tutulmuş bir yürek
yürür cennet deyi ceheneneme gülerek
sırtının ortasında mahşer
ellerinde bahara koşan çiçekler


ne bir nefes sonrasının hesabı
ne serçelerin gözyaşlarına saklanan susuş
sadece gölgesi gelin duvağı kanatan
dağların şafağında uyandırılan bir düş
kıyamet güncesini süsleyen


önümüz insan
ardımız insan
hiçbir dili bilmesek de
tüm kelimelerden helallik isteyip
varsın yüreğin lisanından hallaşalım
çığlıkları denizin dalgalarına dövdürmeden


teşekkürler Jir
şiir için
ve gürül gürül hayata aktığın için





sevgiyle

Hiçbir kâlb okunaksız değil.





Gelsin Jir, bir fırtınaya tutayım gün gözlerini gül cemâlini. Oturup bir çay dumanı gölgesinde, deyişelim sonra "onca elem ile adı alnımıza göç yaşamışlar hayâlet değillerdi." deyi..





Tüm âlem gelincik bahârı koynunda aklı kel masal kahramanlarına gazel okurken, kardan tânelerle bir kulübe yapalım kâlbimize kelâm seyri düşlerimize. Bol bir yağış başlasın sonra, sağanak bir oyun başlasın. Kirpik sefâsına bakıp iç çeksin sonra kendine ayyaş deyip âşık geçinen kendini bilmezler.. Unuturuz. Şu karşıki pınar başında durup ufuğa göz süzerek gazel okuyanın konuşmayı bilmeme olasılığı olduğunu, unuturuz hep.





İzliyorum. Hiçbir söylediğin hiçbir şiirin tamamı değil. Tam dilin ucunda seferî sayıp kendini mübâha nâmeler bağış edip harfleri dilinden anlamadığıngönüllerin, zılgıt nâralarına bırakıyorsun. Parça bir bütün var kelimelerinin saklı gölgelerinde.. Sevmek lâzım elbet, her şeyin adı hep bilinmek olmamalı. Ve bu olağan dışı bir şey değil. Ben atları seviyorum ama bunu kimse bilmiyor ve yine korkuyorum, bundan kimse bilmiyor sevdiğimi. Niye bilsin ki. Kime ne şakağıma mührünü basmışlığından yaşım daha sekize varmadan.. Kızlar korkar, korkum için gözlerime gerek yok. Sen söylemedin bir serçeyi sevdiğini nedense uzaktan varlığa hûrmeten yaralının kanadına pamuk saracağını bilsem de başın ucunda serçe selâm durmadığını biliyorum. Ve benden daha çok merak ettiğini de atları.. Yiğitlik kimsenin kimliğinde alnı ortası gözü karasında yazmıyor..





Şiir aralarında hızır hışım sağdan sola bakınmak.. Durduğun yerde olduğunu zannetmek.. Tek bir iklimken özüne hükmeden başında ve sonunda, netice aramak boşuna... İnsan, ne kadar konuşursa konuşsun hiç fark etmez isterse hiç susmasın.. Asıl aklındaki cümleyi kurmazsa hani bıkkınlık ifâdeleri vardır ya "yeter!" bu değilse bile benzerleri, işte bu şiir bunu dedirtmiş ve yine sessizliğe uğurlamış..




Ve yine kelimelerin süsünü kendi ırsî niteliklerini eksik etmeksizin sergilersin.





Ağlarım. Hem de çok. Kimseler duymadı daha. Saçma sebep kendiliğimden değil elbet, henüz kimliğini sökememişliğimden.. Cehâlet, gömülme gitsin. Haykıracak hâlim yok tek harflik dahî. Oysa güzeldir. Şiirde.. Gönlümü alev sarar nevî titredim bir ara.. Dolanıyorum hâlâ, o nefesimin kesildiği Jir'in sözü kestiği dizede. Susmak hep güzel ama geç güzel. Hayat hep keder, sor ki yaşayan anlatsın sana ecel ne güzel. Ecele sırnaş bir ara, hayâllerini anlatsın ve içinde kalmış âhh'ları. Gidesin gelir sonra, gitmek isteyip de yetişemediği yerlere..





Ecelde değilim. Gitmek istediğim yerler ecele düşmeden gidebileceğim kadar yakın bir yerlerde. Tutuk. Şiir severlere muhkem bir saygı öğütüyorum sînemde, pazartesi ve her perşembe. Hûrmetle seyir benimki, âhh yine de bakma sen ben gibi gözü leylâ tahtına takılmış âvâreye.. Sitem edesim var harflerine. Dalgın iken kalemi düşür. Kopup durmak tam orta merhâlede. Can değil bu kâlb. Ölelim bırak. Güven. Sen kadar cesur olabiliyorum istediğim zaman, uyuyanlara uymam..inan.




Saydım durdum. Sayarım da. Gelip virgülü mü anlatayım. Kelimenin sözlükteki entârisiyle gözüme dizip midemi virân eden bir akran değil ki karşımdaki. Bahse varım ki yaşıtız(!) Ender, çok ender gördüğüm güzelliklerden birinin evindeyim. Soba ile kestâne yoksa bile hüznün âfilli hattâ en sevdiğim kanlı bıçaklı hâli var burada.. Sadist ya da bunun tersi ötekiden değilim, olsam burada olmazdım herhâlde. Ve Jir de. Gözlerinle dilden beter ettiğin oldu mu, çok mu.. Şiir de öyle. Dilden sanan öte dursun.





Ömrüm kısa. Yine de bakacağım dâima. Kimlik kimliksizlik. Ne fark..



Güzeldi çalışma. Çok güzel ama.. Hüzne şirk koşmak öfkeyi, künyemize selâsı okunmuş bir kanundur. Unutmasak keşke -şu keşke'yi kullanmak kadar kötü bir şey yok.-



Yine şiirde ve hep böyle güzellerde.


"Tabiatım kurusun bakarım güzellere.."





Tüm samimiyetimle diyorum ki sayfanda soluklanmak sözümle yüzleşmek gibi. Söylememektir ilk koşul değil mi, kendimizi acemilerle -bu acemilik o acemilik değil- aynı bostanda karpuz keser hâlde hayâl edersek elbette. Hiç niyetim yok oysa şimdilerde.






Gideyim artık. Gece güç, yarın beter. Uyku bâri bana hân eylesin kendini.





Sevgiyle kalasın, tebessümü bol günlere hep..

~~bilinmeyen ve beklemek ..bu iki olguyu nasıl birbirinden ayırt edebiliriz ki. Düşününce bir sınırı bir çizgisi yok sanki.
sonsuzluk hissi.


Karıncaya yüklenen “ siyah boya damlacıkları “ sıfatı. canımı acıtmadı da değil.
Böylesi sürüklenirken dizeler arasında “yürürüm “ diyebilmek illâ ki yola çıkmanın en ince demleri.
İlkbahar ağlamış kendince, yaz ağlamış mı bilinmez, güneş soğuk terler döktürürken alın çizgisine teğetken öylece.



Ve ağladıkça bir kalb böyle,

şiirin tüm mısralarına ait duygulanmaların nasıl zenginleştirildiğine şahitlik ediyor gözlerimiz.
Öyle ki Şiir, gelmesi beklenen hâl’e karşı, kendisini engelleyen duruma seslenişti en çok da.
“dünya dışı bir dil” söz grubu, artık seslenişin son haddinin ifadesidir.


Ve bir kalbin okunaksız olmayışı kayıtsız şartsız bağlılığın belirtisi değil de nedir?




Şiirlerin ki; bir sis perdesini aralar gibi bende. gözler önüne serdikleriyle, çağrışımlarıyla okuması hep ayrıcalıklı içimde.






~~Sevgimle Jir.