yüreklerindeki lekelere bir vücut kalmayınca
şehirlere kustular serseri öfkelerini
ve günde tam beş kez
doksandokuz kurşuna dizerek bildiklerini
usul ve emin adımlarla yayıldılar
kendi sığlarında
nasılsa her şey delildi bu hengamede
nasılsa herşey gürültü
su, hava, toprak, ateş ve kadın


kusmakla geçmezdi bu sancı, geçmedi
lehçelediler martı çığlıklarının rotalarını
papatyaların kanatlarını
ve şeceresini çıkardılar insani duyguların
gözyaşlarına özür, özre gem vurdular
mühürlediler aşka sevgiye dair ne varsa
bellettiler


başkaldırmayı öğrettiler sabilere
öksüz annelerine ve yetim babalarına
göğün yedi rengini, yedi tepeye siper edip
sadece onaltı yaşından büyüklerin izlemesi gereken bir filmde
başrol verdiler, beklediler...


deliksiz uykusundayken eşkiyalar!
İrili ufaklı süzüldüler sözlüklerin karaltısına
uyanışlarında
mazlumların suratlarındaki inlere doluşacak ne varsa
omuzladılar
bir gecede üryan bıraktılar taşları
şadırvanları duldasız
yürüdüler

bugün bir deyyus daha ölümsüzleşti
çağırdı bütün ölümlüleri
mezartaşları kendinden büyük
sözcük mezarlığına
ve en ölümsüz şiirini yazdırttı

“Çimlere basın ama
Büyüklerinizi dinlemeyin”



Reşide Sarıkavak