şimdi muhtemelen
bu kör saatlerde
dönüp durmaktasındır ranzanda
belki elli kişilik koğuşta
benden de muhtaçsındır
bir tek candan dost sarılışına
zaman ektiğini biçme zamanıdır

pişmanlığın sivri ucu
bükmektedir kitapların belini
kesmektedir şakaların dilini
elini eteğini de çekmiştir
çoktan hayallerin
zaman
sigara dakikalarını artırma zamanıdır

yine muhtemelen
düşünce odalarında
ben gezinmekteyim
yine muhtemelen
gamsız, uçarı bir görüntü çizmekteyim
onca sevgimi nasıl erittiğini
gözlerine savurmaktayım
zaman beni suçlama zamanıdır

şu an ne yaptığımı düşünüyor olabilirsin
muhtemelen isabettir tahminlerin
yine de uzaktan şöyle bir “acaba? ”
içini kıyıyordur
zaman hesaplaşma zamanıdır

pazar görüşlerini çoktan çıkardın da aklından
epeydir mektuplarım da gelmiyor değil mi?
yüzdesiz bir umuttasın
bir zamanlar bana verdiğin gibi
gözlerin bakamasa da gardiyana
yüreğinden sesleniyorsun
kendi adını alışkanlığına
son mektuba kadardır sabrın
ve başlamışsındır çoktan küfretmeye
ya kadere
ya bana
ya aşka
bu sevgi kendi başladı
kendi kendini bitirdi
sen yine günahsızsın
zaman bahtına kahretme zamanıdır

sana hiç beklemeyi öğretmemiştim
her zaman vardım değil mi?
sevgimde savurgandım
öfkemde cimri...
hala da öyleyim ama
ne öfkem kaldı sana
ne sevgim
çoktan geçmişti bitirme zamanı da
zaman erteleme zamanıydı

masum hatam
çekildim artık hayatından

görüş bitti....



Reşide Sarıkavak