Yeşil Var Yalnızlıktabir an yırtılan bu sessizliğin bilmem ki ben neresindeyim nesiyim? ne kadarını gördü elini yüzünü saklayıp çıkagelen hangi yüzyılı araladığını bilmeden... hayır yaşayan bir ölü değilim ben çepeçevre etrafını çizsem de dudaklarının hala en sevdiğim renk yeşil benim ve yeşil en çok yolculuklarda en çok yolculuklarda çıkarıyorum ilk ne zaman tanımadığımdan ilk ne zaman tanıdığımı seni belki de ben yollardan biraz daha cesurum zaman daha merhametli benden ne bir kara kaş, ne bir kara gözüm... açıklama yüzünü... ne çıktı seni yaşamaktan seni ölüp gitsem ne çıkar gibi değil... Reşide Sarıkavak |
tekrar okudum şiiri.
dili hatasız olunca sevindim.
düşünce , anlatım , metaforlar güzel geldi bana.
şiir bir kaç akımı, biçemi barındırıyor sanki.
her durumda içinde gereksiz-çıkarılsa dediğim-sözcükler var.
*ben
nesiyim
elini
bir
seni
de ben
daha.....*
biraz daha cesur olunabilse silkelemekte *yoğun şiir*e yaklaşacak ve tadı artacak.
içinde yeterli düşünceler var da ondan.
uzatılmış oldukça.
ama yoğun/hermetik yazarsanız da sadece kendiniz okursunuz.
okuyacak-tadına varacak kaç kişi olabilir ki.
ne çok insan var ortalıkta, yazdığının ne olduğu umurunda değil, ünlenme, şımartılma derdinde. karga gibi.
(bu genel . bu şiirin yazarı üzerine alınmasın. çünkü tanımıyorum.)
saygılar
i.durmuş