Gazabına maruz kaldı mazlum insan ,
De bakalım neleri götürdün dünyadan ?
Neler kaldı sana bu fani hayattan ?
Ebedi olduğunu mu sandın ey Sultan ?

Dünya diz çökse de karşında ne yazar ,
Gideceğin yer iki metre mezar ,
Sonra başlar kökten terleten sorular ,
Unutma Allah diye ağlarsın ey Sultan .

Maddiyat kurtuluşuna anahtar olmaz ,
Her gördüğün meyve satın alınmaz ,
Ateşten olandan sana yar olmaz ,
Aç gözünü uyan ey aciz Sultan .

Öncelikle bak etrafına haline şükret ,
Rızkından , fakire , fukaraya lütfet ,
Merhamet iste Rab’binden ve dua et ,
Tandıra yaş kereste olma ey Sultan .

Gelecek seninde yıkıldığın zaman ,
Secdeye kapanıp ağladığın o an ,
Kurtula bilmeyeceksin vicdanından ,
Mahşerde hesap soracaklar ey Sultan .

Senin timsah gözyaşların fayda vermez ,
Zalime,Rahman Allah rahim eylemez ,
Zebaniden sana asla yardım gelmez ,
Sonun yamandır , ızdıraptır ey Sultan .

Düşünmedin mi bir gün toprak olacaksın ?
Malınla , mülkünle harab olacaksın ,
Bir taşın üstünde resim kalacaksın ,
Kırk gün sonra unutulacaksın ey Sultan .

Giydirecekler sana da ateşten gömlek ,
Ne kadar ağlasan da gelmeyecek kömek ,
Dünyada padişah idin ​​orada köpek ,
Yemeğe kemik arayacaksın ey sultan .

Cenabı Hakkı görmeyenin gözü kördür ,
Kabil de yezit de Adem oğludur ,
Fakat köpekten bir farkları yoktur ,
Sürüsünü kaybeden koyun olma ey sultan .

Günah denizdir daldıkça boğulacaksın ,
Kulaç atsan da yüze çıkamayacaksın,
Sen her halu - Karda yine dibe vuracaksın ,
Sonunda ölümü tadacaksın ey sultan .

Kömek-Yardım

Vagif Seyyah Hüseynov