KALBİMiN RUHŞANI

Senin gözlerin beni kızgın kor ateşlerden
Alır ab-ı hayatta serin kırlara atar
Bazen rüzgar olurda çalar har ateşlerden
Ummanlarda ebedi derin yerlere atar


Parlamaz ay yıldızlar sanki bir garip suh-ra
Cezbeder bakışların gelsin neşe-i uhrâ
Leyla’nın arandığı yer değilmiydi Sahra
Mecnunu alan rüzgar beni sırlara atar


Arşena’da Ferhat’ın kırdığı taşı oldum
Aşıklar sofrasından kovulan kişi oldum
Acı ve hüzünlerin nikahlı eşi oldum
Bana doğmayan güneş yarın surlara atar


Ey benim şehla gözlüm vallahi günahım yok
Gözyaşı dalgalarım vurur ama ahım yok
Gönlümü dindirecek senden başka şahım yok
Ey kalbimin ruhşanı gönlüm pirlere atar

Suh(duvar)
Ab-ı hayat (
Ruhşan( büyük ulu ulvi)
Uhrâ ( değişik bir başka)
E-bed (sonsuzluk)
Şehla( koyu kahve rengi göz)
Harun Yıldırım