Ninni
uyusun da büyüsün
hangi soğuk renkse duvarların o renkten intiharlar ördüm kenar oyalı çocuğum uyudum, uyudum büyüdüm düşlerim düştü sokaklar oyunlarımı parçalayıp bölüştü eee, eee, ee, e aman, sakın uyanmayasın henüz şiir solumadan henüz zaman dikiş tutmadan gerçeğe yakalanırsın ninni ninni hangi devrik cümleyse yalnızlığın o cümleden başlayıp düşler ördüm kenar işlemeli küçüğüm tıpış tıpış yürüdüm uykudaydım ağzım ejder sıcaklığında dudaklarım yağmur suyunda yorgundum ruhumu sıyırıp atsalar sinekler üşüşse üzerine, anlamazdım eee, eee, ee, e aman, orada kal evet sana gitme diyeceğim takılıp düşme diye durup dururken gülme diye benimle kal ninni ninni bu şehir ağıtları doğumlara ninnileri yok oluşlara okutur |