Yavaş
bu dünya hızlı dönmüyor
aslında ben çok yavaş duruyorum zehir zemberek zamanlarda bak trenler bile kıpırtısız çıt çıkarmıyor benim yanımda uzayıp giden raylarda pas tutmuş rüyalarla vagonlar kömür kokulu yüz yıllık yalnızlıklar saklıyor içimden denizler çekiliyor usul usul korkuyorum kimse bir yere gitmiyor gidecek yer mi yok gidilecek insan mı korkuyorum yol filmleri otobana varmadan yoldan çıkmış bu kalabalıklar hızla boğmuyor rüyalarımızı ben çok yavaş duruyorum ortalarında nefesimi tutuyorum karanfilli bir şiir dudaklarımda |