YARIM KALMIŞ BİR KOMA HALİilk defa dün gördüm aynada kendimi arkadan bakıldığında dev gibi omuzlar tepesi dumanlı erciyes gibi sağlam ve bir kırbacın sesi gibi keskin acısız ve intiharsız zannederdim hep kendimi meğer ne küçükmüşüm. kendi kesip biçtiği önlüğün içinde yaşayan tuvali hep rengarek her sabah yatağına bırakılan bir gülüşü sorgusuzca dudaklarıma takınan hep kapattığı ama hiç açmaya yanaşmadığı kahve telvesinde gizli saklı kelimeleri olan ben bahçemin etrafının dikenli tellerle örülü olduğunu hiç görmemişim meğer. eskiden sadece iğneden korkardım şimdi gözlerimi açıp bakmaktan etrafıma kaybolan yön duygumu bir öksürük nöbeti gibi duyabiliyorum yer yer sigara lekeleriyle renklenmiş sakallı yaşlı sahafın karşısında bir boşluğu daha doldurmak telaşıyla beklerken. toprağın altında esen rüzgar yüzü kırışmış deniz ve kediler ve kağıtlarım ve hiçbir yağmura sarılmayan şemsiyem şahidim olsun elbette öldüreceğim kendimi birgün gözlerimden güneş yüklü lensleri çıkarıp rafta tozlanmış bir kitabın hiç okunmamış sayfasında. Aysız |
YÜREĞİNE SAĞLIK DİYORUM