gitarımda bir gün çaldığım bir melodinin üzerine bir şiir yazdım..

Ben bir bilge kuşum
Konarım, dalıma değmem
Kanarım içime
Ama kimseye boyun eğmem
Ölürüm

Ben bir bilge kuşum
Öterim, sesimi vermem
Acır da bu canım
Ama kimseye haber etmem
Ölürüm

Yanıyorum ah ne zamandır
Gülüşüme bakma, yalandır
Sen bana yine
Gülünce yüzün gül açar de
Beni kandır

Gülemiyorum, ne utançtır
Dilime dokunma, ağlatır
Sen beni yine ninniyle uyut
Ve sabahi gel
Öp, uyandır

Çok acı bilirim
Nicesini sırtladı kaderim
Gözlerime bak
Ve öyle iste benden bir daha
Nasıl gülerim

Sen ne bileceksin
Yaralarımın üstü kapalı
Altında kaynar cadı kazanı
Bu sıcak tenin
Yanıyor içim

Ben bir bilge kuşum
Giderim yönümü seçmem
Kanadım kırılır
Ama yine uçarım, vazgeçmem
Ölürüm

Ben bir bilge kuşum
Var önümde sıra dağlar
Dökerim içimi
Koca dağ dile gelir, ağlar
Ölürüm

Ben bir bilge kuşum
Acının hasını bilirim
Nasır tuttu yürek
Gayri her tür acıya gülerim
Ölürüm

Yaralarım hep tuza açtır
Saçını yüzümde dolaştır
Sonra sineme nefesini ver
Ve tenini sür
Tek ilaçtır

Bir sızı sarmış bedenimi
Sorma anlatılmaz nedenimi
Gözlerimde mil
Dilimde mühür
Ben yasakladım kendi kendimi

Bir ölü toprağı
Serpildi sanki kanatlarıma
Uçamıyorum ışığa doğru
Çıkamıyorum sabahlarıma

Bir sıradan hiçim
Sözüm ona ya
Ben bilgeymişim
Ağladığımı kimseler görmez
Üşür elelrim
Yanıyor içim

Ben bir bilge kuşum
Gördüğün gibi değil içim
Sevdiğin kadarıyla tanı beni
Sorma niçin
Ölürüm