YERSİZ ZAMANSIZ
Sanıyorsun sensiz hayat bu garibe yetecek
Nefes gibi varlığın, olmazsan yaşayamam Azrail almadan canı, ömrüm kendi bitecek Sensiz bu ruhu bedende fazlaca taşıyamam Sen yine güçlüsün, vakur; bir katil soğukkanlı Ben çelimsiz yüreğimle kendimi eğliyorum Attığın kurşunları say, değilim dokuz canlı Sadece mutlu ol diye ölmeyi yeğliyorum Toparlayasım gelmiyor, darmadağın şuurum Ne ayağa kalkasım var, ne de ölüp kalasım Gülüşünü göremezsem bilmem ki ne olurum Sen elimi tutmadıkça bitmeyecek bu yasım Virane bir şehir şimdi ışıksız sokaklarım Kimsesiz bir kimseyim ben; yalnızım, amansızım Adından ürküyor sanki, öptüğün dudaklarım Ardında koca bir enkaz; yersizim, zamansızım |