Sustur ceplerindeki şiirleri..-Gözyaşlarımı kaybettiğimden beri saklıyorum kendimi kimselere açmadığım, sandıkdaki defterleri sonra bir yalnızlık düşüyor yazılarımın üstüne gözleri devrik günbegün eksiliyorken gözlerim narkolepsi etkisi- acıları doğuyor çiğerlerime sana uzanan dallarım kesilmekte vardığım son,son değil başlangıçta değil sus! sustur bütün ceplerindeki şiirleri.. parmaklarından sızan kan bulaşmasın dağlarıma sonra; acı bir çığlık sessizliği dilimde bıcak kesigi beynimde kaynar sular ucuz pişmanlıkla yorma kendini bulanık zihin karmaşanla hüküm giyerken elbisene dar geldi yalanların. derinliğin ipine sarıldıkça batıyorsun!alemi-esrarında çözülmeyen hiçlik kalıyor ardın sıra karabasan gecelerin koynunda soysuzluğa diz çök işkencelere maruz kalmalı sol yanın! |