büyümüş küskünlüklerime rağmen
kıvrılıp bir kalbin duvarında
korkunun ciğerime birikmesi gibiydin
her defasında saklanıyordum kıyılarında


her bayram kanardı avuç içlerim
dramatik bir şiirin içinde bulmamak için kendimi
rutubet kokan kirpik uçlarından inerdim sana;

oysa;
yakın sandığım kadar olabildiğince uzaktın
çocukdum
yarım yamalak kaldı ağlamalarım

sen gidince
ürkek ve çekingen her bakışım
bu şehir büyük,çok büyük
adımları kızgın ve telaşlı


sen gittin ya,bitmedim, tükenmedim
hiçbir şey de eksilmedi
ben sana büyük sözler ile geldim
büyük acılar nefesledim keşfedilmemiş intiharlar

sığdıramadım hiçbir dua’nın içinde
aklımı anılarımı tufanlarımı

ayrıntısı olmayan,manasız aşklarımı anlatacaktım
utangaç hecelerimle

sonra;
o az bildiğim gülüşünü hatırladım
öyle derin bakan gözlerini
sakallarını ellerini kokunu

bazı duygularımın çalındığını hissettim...içlendim
şiirin ağırlığı çöktü üzerime

zaman biraz siyah