3
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
1308
Okunma
ağlamayı kes
sen böyle sulu sepken oldukça
fikir duruluyur
bir tuhaf gülümsüyor ay
sana yakın olanı anlattıkça
harfler harflere mümkünü yok anlamlı bakmaz
hele dur
bir hatırını sorayım şu çocuğun
ne imiş derdi anlayayım
bakarsın gözlerim dolar beraber ağlaşırız
bir başına soğuk olur naftalin kokusu
hava durulacak gibi değil
sokağı öyle bir gezindim de
eskiden bardağıma badeler dolduran sakilerin hepsi gitmiş
peh
bu hapşırık da nereden çıktı şimdi
uyumaya yakın her şeyi unutacaktım
bir baktım ki sokak ıslanmış
bende koyuverdim ardından
niyetim güldürmekti kendimi
en çalımlısından
kuyu kokuyordu çocuğun gömleği
sarılınca düştü gardım iki yana
kimsin be alimcik
bu kadar ağlar mı insan
arkası sıcak haziran yağmurunda.
5.0
100% (7)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz