Bu sana son mürekkep tüketişim
Varlığında üşüyen ruhum
Uçurumun kenarında seni silmek için
Seninle dinmeyen gözyaşlarımı
Acılara bir bakış ve son

Üşüyor bedenim güneşin içinde
Yastığım hala ıslak senli anılar ile
İçim acıyor devası yok
Sevgisizlik kanatıyor solumu
Hayatım bir fanusa hapis

Zaman tünelinde geçmiş yok
Gelecek ise sensiz bir muamma
Zevki sefanın kadehi elinde
İçinde koşulsuz sana sunduğum yüreğim
Duvarda bin parçaya bölünüyor

Nasıl kör yaşamışım bir ömrü
Görmeden gözlerindeki sahteliği
Doğruymuş gözler kalbin aynasıymış
Ama benimkiler sana olan aşkımdan körmüş
Bunu giderken anlamak acıymış

Şimdi huzur bulsun arsız yüreğin
Bensiz mutluluklara uçsun
Hakkın olan yalanlarda boğulsun
Bana olan dönüş kapını sakın açma
Seni bekleyen bir ben bulamayacaksın

Sen de akıtma artık benim içim mürekkebi
Okumuyorum yazdığın tek kelimeyi
Dönüş yoluna mayınlar döşedim
Parçalansın diye ruhsuz bedenin
Çabalama artık ben seni çoktan bitirdim

Ben sensizlikte bulacağım gerçek aşkı
Sensizlikte huzura erecek yaralı yüreğim
Ve yine sensizlikte dinecek gözyaşlarım
Beklide o anlayacak senin hiç anlamadığın aşkımı
Biliyor musun sana kalan ne
Anılar ile avunmak yaş kemale erdiğinde …..