tut ki çaldım kapını bir akşam,
bir elimde yıldızlar bir elimde yakamozlar, yüreğimde kimsesizlikle.

gel demenin sevinci, adı konmamışlığın utancıyla aç kapını bana,
öyle uzun uzun bakma,gözlerimdeki senden haberin olmasın.
kimbilir belki de korkar kaçarsın.

açık bir pencere olsun,olsun ki sadece senin kokun döndürmesin başımı.
acı, sade bir kahve yap bana ellerinle, hatrını perçinlesin yıllarca.

geri fonda bir müzik olsun bana şiir okurken,
kemanın hüzünlü ezgisi örtsün titreyen sesini,
başım öne eğik dinleyeyim, görme gözlerimdeki seni.

anlatmayalım geçmişi, dile getirmeyelim geleceği,
an olsun sadece yaşanan, çayın sıcaklığına bırakalım sohbeti.

susalım mesela saatlerce, öyelece efsunlanmış gibi oturalım,
büyü bozulmasın diye nefes bile almaktan korkalım birlikte.

tut ki çaldım kapını bir gece,
bakma uzun uzun gözlerime,
görme bendeki seni,

kimbilir belki korkarsın aşktan,kaçarsın yine...