Bir rüyaydı sana uyanışım, ey sönmeyen aşk ateşim
Ve bir kabustu senden gidişim, ey son gülüşüm.
Yedi tepeli o şehrin en virane yerindeydi
Ellerimi ellerinden çekişim, ey mavi ateşim...

Şimdi çok uzaklarda bir yerlerde sensiz ölüyorum,
Şarkımız dilimde tek başıma eriyerek yok oluyorum.
Gidişler kaçınılmazdır
Ve her gidiş bir gerçek bırakır ardında
Bunu da çok iyi biliyorum
Ve ben o gerçeğin içinde yıllardır yanıyorum!..

Bilirsin, yok oluşlara katlanmak zor
Hele savaşı tek başına kazanmak daha da zor...
Ben dar ağacında sağır bir yürek,
Sen bozkırın ortasında uzun bir yalnızlık...
Aşk krallığını nasıl sürdürsün,
Şarkısını hangi dilden okusun
Söyle bana ey ömür çiçeğim?

Ve bana diyorlar ki;
Bu dünyanın her köşesi ayrı bir cennettir!
Nasıl inanayım buna?
Sensizlik canıma tak etmiş,
Ayrılık halka halka kalbime demir atmış
Dört bir yanım cehennem
Hangi cennete sığayım ben?

Bir dileğim var senden ey sönmeyen aşk ateşim,
Bir kez daha cennetim olur musun?
Akibetim, sonum!..

Rukiye Çelik
ANKARA/5.9.2013