Gökkuşağından topladığım rengarenk parçalar Duvarımda tuz-buz oldu bu akşam Ve tüm renkler simsiyah..
Kırıktı işte Hep bir köşesi sevişlerin Ki bata bata gösterirdi varlığını Sevmek neden bizi hep kanatırdı?
Arasına çektiğimiz perdeler ayrılığın O kırıklar yüzünden şimdi yırtık pırtık Sesi kısıldı acıya gebe cevapların Kimin canı yanacak ki artık? Ki tuzakları büyük olur yolculara Vedaların ..
Yitik bir sevişmenin lakabıyken ‘aşk’ Aşka biz yükledik ağır anlamları Uzun hikayeler arasına biz makas attık Uzanamayacağımız yıldızlara el uzattık ..
Kanattık daha da derin yaralarımızı Koparttık saymadan yapraklarını takvimin Her kaçışını sevdanın yüreğimizden Dönüşlü sandık
Biz yanıldık sevgili Çıkamadık yokuşlarına mutluluğun Olmasına vardı evet bir yolumuz Ama biz adımlarımızı hep ağır attık
Ve sakat bıraktık bir hikayeyi Kör topal İstemeden fazla acımasızlık yaptık Her çığlık ardından susmak yerine Hikayemizi hiçe saydık
Suçlu biziz sevgili, yalnız biz Kırıklarımızı topladık evet Ama onaramadık ..
Şimdi her çıkan gökkuşağı siyah renkte sevgili Bak yağmura bulutları kararttı Bundan böyle ömrümüze her mevsim hazan Biz mi?
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
toz-duman şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
toz-duman şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Gönüllerin biri toz, biri duman olmasa idi, belki de bu güzel, hüzünlü şiir yazılamayacaktı...
Şiir güzel de, her ne hal olursa olsun, şu ayrılıklar kötü... Yüreğini yakıyor insanın bu ayrılık hikayeleri... Yarım kalan sevdalar, şiirlerde, şarkılarda yansımalar içini burkuyor duyguyu saklamasını beceremeyenlerin...
Bu şiir de onlardan biri işte. Neresini, hangi kelimesini, cümlesini, satırını ele almalı? Şairin hangi feryadına kulak vermeli? Neye teselli, neye yoldaş, neye arkadaş olmalı?
İnsanın gözlerine yağmurlar düşürüyor bu şiir... Tebessümleri kör kuyulara mahkum ediyor. Okuyorsunuz satırları, hikayenin içinde, hikayenin mahzunluğunda kayboluveriyorsunuz... Siz oluyorsunuz toz olan... Siz oluyorsunuz duman olan... Ve, anlıyorsunuz ki; aşk koca bir yalan...
Güzel şiir... Hüzünlü şiir... Acı şiir... Şiir gibi şiir...
şiiri yazanın gördüğü kadar şiiri okuyanın görebilmesi önemli anlatılanı, yaşanılanı..Hissettirebilmeli yazan, hissetmeli okuyan.. yani okuyanın da yazan kadar emeği vardır satırlarımda, okudukça o duyguları yaşıyorsa okuyan ne mutlu bana..
resim secimi ve dizeler hani derle.ya okurken ellerimi başımın arkasına yaslayıp zevkle girdim şiir in içine koca yüregine saglık harika idi sevgi ile kal kardeşim huzur ve sukunet hiç yakanı bırakmasın
sevgileri, özlemleri, hayalleri. senin anlayacağın sevgili, düşleri, düşüşleri, senden gelecek ne varsa yarınlara bıraktım. suskun, tutuk,çekingen serdeki halim. dağlarıma kar yağdı sevgili. eşkiya yüreğim aftan yaralanmış bir militan, kardelenler soğuk. bir bakış bile yeterliyken anlatmak için her şeyi, anlatılmamış duygular yüreğimin genzinde kaldı. tüm fiil çekimlerine inat, geniş zamanlı cümleler kuruyorken, dar vakitte bir sevgiyi kaleme almak ortak ayıbımız olsun...
Birimiz duman ...''
Gönüllerin biri toz, biri duman olmasa idi,
belki de bu güzel, hüzünlü şiir yazılamayacaktı...
Şiir güzel de,
her ne hal olursa olsun,
şu ayrılıklar kötü...
Yüreğini yakıyor insanın bu ayrılık hikayeleri...
Yarım kalan sevdalar, şiirlerde, şarkılarda yansımalar içini burkuyor duyguyu saklamasını beceremeyenlerin...
Bu şiir de onlardan biri işte.
Neresini,
hangi kelimesini,
cümlesini,
satırını ele almalı?
Şairin hangi feryadına kulak vermeli?
Neye teselli, neye yoldaş, neye arkadaş olmalı?
İnsanın gözlerine yağmurlar düşürüyor bu şiir...
Tebessümleri kör kuyulara mahkum ediyor.
Okuyorsunuz satırları,
hikayenin içinde,
hikayenin mahzunluğunda kayboluveriyorsunuz...
Siz oluyorsunuz toz olan...
Siz oluyorsunuz duman olan...
Ve,
anlıyorsunuz ki;
aşk koca bir yalan...
Güzel şiir...
Hüzünlü şiir...
Acı şiir...
Şiir gibi şiir...