blue men
Burak Dikoğlu’na.
ağzımda çöreklenmiş bir şiirin- absürt bir tadı var. ne hikmetse sigaraya başladım bu ara- ne hikmetse sevdim bir kadını- sevdim ve gırtlağıma kadar bok içerisindeyim- memurlara ne olduysa jobları, bir taraflarıma sokma istekleri var- evimin önünde desen foseptik çukuru- gökyüzü desenli bir mavi, insanlar biraz daha mavi. ne denmeli bilmiyorum üstad; ne şiir yazabiliyorum bu aralar, ne de sıçabiliyorum- üstelikte kekemeyim!! |