EYLÜLDE GEL...
EYLÜLDE GEL...
Sen aklıma geldiğin zaman. Hüzünlenir,ağlarım ben her an. Çektin gittin sen,arkana bakmadan. Nasıl geçer yaşam.sensiz. Nasıl yaşarım sensiz,sevginsiz. Yaşayamam kalamam buralarda ararım hep seni. Gittiğin yerden geri dön ne olur dön bana geri. Sen,sen,sen. Sen bir ömre bedel. seni beklemek bir ömre değer. Gittiğin gibi geri gel. Eylülde gel. Gezdiğimiz parklar,yollar sensiz. İnan ki ölüm kadar sessiz. Dün yine sensiz geçtim o yollardan. Yüreğim yandı,içim doldu hüzün. Oturduğumuz bankta yapraklar dolmuş. Sensiz güller,çiçekler sararmış solmuş. Anılarımızı anarken birden gözlerim dolmuş. Sensizlik yüreğimde yanan ateş olmuş. Eylülde gel de canlansın,baharlansın dünyamız. Eylülde gel de yeniden başlasın aşkımız. Eylülde gel. |
Eylül,hüzün,bitiş,ayrılık olarak düşer hep şairlerin kalemine;
ama bunun tersi de güüzeldir:Yeni bir bereket için çabalar ya
çiftçi...
Bazı sevdalar da eylülle başlasın.
Teşekkür ederim saygılar.