Son/uç (Müstezat)
Dağlar benim der_di gâmım, sisleri efkâr olur
Savrularak yağma kar Tutsam o yârin elinden, ellere bî-zâr olur Söz edilir âşikâr Bir gün olur belki cânan, vuslat olur gün gibi Cennete vurgun gibi Aydınlatır arzı gökten, yerdeki esrâr olur Yükselişin tende yâr Bilmez cefâ çekmeyenler sevdiğinin kadrini Kendi bulur ecrini Gel gör ki aşktan içersen, peymaneler hâr olur Gönlünü bir sır yakar Eyvâh ki sevdâ yüzünden, gurbete sürgün giden Fâili olmaz neden? Ağyâr da el-insaf etmez, avcıya şîkâr olur Dilde taşar âh-ı zâr Ey sevdiğim, şehr-i yârim gel de inâyet buyur Yoksula sevgin duyur Çöllerde kaybolmuşum gel, bir peri dîldâr olur Bâd-ı sabâ bestekâr Müs tef i lün Fâ i lâ tün Müf te i lün Fâ i lün Müf te i lün Fâ i lün Erol URAZ 29.08.2013 Eskişehir |