Med-cezir
Sır’at dan düşsek bile, elbet geçilir nâr dan
Ateşten de ziyade, sevdayı yakar gördüm Erirken üstünde kar, dağlar eksilir var dan Eridikçe bedenim, derdimi vâkar gördüm Efkârla mastarlayıp, yüreğimin pasını İçinde harman ettim, acının en hasını Tutuyorken ölmeden, öldüğümün yasını Âlemi düğün dernek, nağmeden bıkar gördüm Kadehlerde mey olmuş gözlerimden çözülen Otağım şîvan yeri, ben mişim hep üzülen Sislerin arasında, bir hayâlken süzülen Kalbimi bir sahrâda, divâne şîkâr gördüm Boğazımda düğümlü bir nefese dûçarım Aczimin temelinde küll olana nâçarım Feleğin fermanıdır, firkat külü saçarım Bastırdıkça isyanı, göklere çıkar gördüm Erol URAZ 23.08.2013 Eskişehir |
merhabalar şairim...
Sevdanın yakıcı kelimeleri kor gibi yaktı geçti her zamanki gibi kaleminiz ustalığını konuşturmuş ve dizeler birbirini su gibi takip ederek biz kalemi sever okurlara ulaşmış..
nice şiirlerinizde buluşmak üzere efendim