Çıldırmış yangınlara bir tek nefesin kâfi
Allah selamet versin üstadım Cemal Safi

Sen ektin ruhumuza, aruz ile heceyi
Biz büyüttük aşk ile o asil bilmeceyi

Bilsen nasıl hevesli, nasıl heyecanlıydık
Her gün şiire gebe, her gün iki canlıydık

Lakin aşka susadık, acıktık çoğu zaman
Kavuşmak yara oldu içimizde kocaman

Gönül, razıydı hüzne bitsin diye ummadı,
Bir tek damla huzura gözlerini yummadı

Sancısı hiç dinmedi, günden güne kanadı
Yine de kırılmadı, taş gibiydi inadı

Göğün masum yüzüne tebessüm çizemedik
Yıldızları toplayıp yan yana dizemedik

Binlerce mavi düşü fikirden savuşturduk
Onca katran geceyi gündüze kavuşturduk


Her şafak, karanlığı bir güneş boğuyordu
Ve her güne körpecik bir şiir doğuyordu

Nerede ayrılığa doğru kalksa bir gemi
Tavşankanıydı şiir, çoktan olmuştu demi

Sözümüz hep sayıldı hüznün olduğu yerde
Çığlığımız yayıldı, gülün solduğu yerde

Hangi gam kapısını çalsak hürmet, hatır var
Her yaralı yürekte bizden bir kaç satır var

İstemezdik kedere bunca yoldaş olmayı
Bir rakı bardağına efkâr ile dolmayı

Yine efkârım tuttu, bu kadar hüzün kâfi
Allah ömürler versin üstadım Cemal Safi


‘’Üstat Cemal Safi’ye sevgi ile, hürmet ile.’’

S.U.

Serkan Uçar

25.08.2013