puslu bir kış gecesini anlatsana bana..........



hiç tanımadığım insanlar
siyah beyaz fotoğraflar iliştirmiş gökyüzüne....


stratonikeia kapalı bir çığlık ruhumda
gördüğüm eski şarap tasları
gözlerimde resim gibi yitik
o çağların aşk tanrısı mevzudan uzak
ve eski taş duvar dibinde
kurumuş otlar gibi kölelerin ıslıkları......

antik yalnızlıklar vuruyor ütopyada
dar sokaklar uzanırken stratonikeia/da
insanın içinden eflatunu göresi geliyor
ve yağmur tenime değmeden önce
yunan tanrıları düşüyor kirpiklerime...

hala duyumsuyor gibiyim
kutsanmış eski el yazılarındaki
kadın kadar anlatılmaz
ıhlamur çiçeklerini
düşünmekten vazgeçtiğim
botanik düş gezmelerinde
okuduğum kitabın arasına koydum
siyah beyaz yağmurları
ve artık gözlerimi kapatıp
acılı bir ezgi büyütmenin vaktiydi...

bir kez daha geleceğim sana....antik aşkına...