ÖZLERİN..
Seninle başlıyor şiirler,seninle gülüyor..
Kimi zaman da,sensizlikte ağlıyor mısralar..
Gözlerin,nehir oluyor ellerimde;
Gözlerin,Anadolu kokuyor,
Avucumun içinde…
Ve dakikalarca bakıyorum..
Bir kelebek konuyor parmağıma;erguvan renkte..
O an,anlamlaşıyor bakışların..
Canıma;’’Canımın içi’’der gibi…
Senden,sabahlardan,gecelerden uzaklardayım..
Birden,’’geleceğim bekle’’diyor,gözlerin..
Hüzünleniyorum; eksilirken,gözlerinle çoğalıyorum.
Gelemesen de,şiirlerde geliyorsun..
Yalnızlık bahçesi uykum da;
Narin ellerime,parmak uçların değiyor,
Kibar ruhun,dokunuyor kalbime…
Uyurken hissediyorum,kalbimin çarpıntısını..
sevinç sarıyor,benliğimi..
Yüzümde tatlı bir tebessüm.
Ve uyanıyorum,yoksun!
Ama avucumda;gözlerin..
Terk etmiyor yalnızlığımı,yanımdasın..
Gözlerin,’’Günaydın’’ diyor,günüme..
Anadolu oluyor,gözlerin gözlerimde..
Gözlerin nehir oluyor,kalbimde..
Ah,o bal köpüğü gözlerin…
Senin onurlu,asil gözlerin..
A.ESRA OSKAY
21.08.0007 23:20