EFTELYA...Allahım... O’kulu çok özledim...Denizin avuç için de hayaller Güzellemeler peşinde koşarken çapkın yürek Bilirim sabahın bağırışına duymaz kulaklarım Bilirim adın unutuşa yabancı Bir Meryem sofrasının duasıyla yaşadım bu güne kadar İbrahinin yandığı ateşten bizde geçtik Çok sitare büyüttük Yunus’un gözünde Çok döndü Mevlananın semazenlerı Çok andı bizi aklımızın ön sokakları da... Unuttum bugün günlerden bayram... Bir nev-i neşe... Hatırladım yine Sonunda adımı Belki de nilüferlerin sesinin ardından Belki de doğunun çiçeğinden esen dalların ürüzgarında .........................BENİM ADIM EFTELYA... |